ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ιστορία - Παράδοση
Ο οικισμός φέρεται να κτίστηκε από τους κατοίκους του οικισμού Κοίλα, που καταστράφηκε από τους Σαρακηνούς πειρατές τον 9ο αιώνα. Τα αρχαία Κοίλα τοποθετούνται στη θέση Κάτοικες, ενάμισι χιλιόμετρο βόρεια του Αυλωναρίου. Ηταν δήμος της αρχαίας Ερέτριας, άκμασε και επί βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν αρκετά μεγάλος οικισμός, αφού στους τουρκικούς φορολογικούς καταλόγους φερόταν να έχει 112 σπίτια το 1474 και 180 σπίτια το 1521 και υπαγόταν στο Ναχιγιέ Αυλωναρίου.
Διοικητική ιστορία

Στις 28/12/1836 δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά η διοικητική διαίρεση της Εύβοιας και ο
Οικισμός υπαγώταν στο δήμο Δυστίων.
Στις 12/02/1848 οι δήμοι Δυστίων και Ταμυνέων μετασχηματίστηκαν. Ο πρώτος παρέμεινε ως δήμος Δυστίων με έδρα το Αλιβέρι, ο δεύτερος μετονομάστηκε σε δήμο Αυλώνος με έδρα το Αυλωνάρι. Ο οικισμός υπάχθηκε στο δήμο Αυλώνος.
Στις 16/08/1912 όταν καταργήθηκε ο δήμος Αυλώνος, ο οικισμός υπάχθηκε στην κοινότητα
Μονοδρύου.
Στις 16/08/1940 η ονομασία του οικισμού Κοίλη διορθώθηκε σε Κοίλιον.
Στις 04/12/1997 η κοινότητα καταργήθηκε και υπάχθηκε στο δήμο Κονιστρών ως δημοτικό διαμέρισμα.
Αρχαιολογικοί χώροι - Μνημεία

Στο κέντρο του οικισμού υπήρχαν δύο ενετικοί πύργοι. Ο μεγαλύτερος κατεδαφίστηκε, για να κτισθεί ο ναός του Αγίου Νικολάου και σώζονται τα θεμέλιά του. Ανατολικά του σώζεται ο δεύτερος πύργος σχεδόν ακέραιος, ο οποίος χρησιμοποιούταν ως κυλινδρόμυλος τριβής σιταριού.

Πηγή
http://www.servitoros.gr/evia/view.php/418/